ਝਾਵਾਂ—ਝਾਵਾਂ—ਝਾਵਾਂ ਰੇਲ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,  ਭੱਜ ਕੇ ਰੁਮਾਲ ਫੜਾਵਾਂ…  ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਰਾਤ ਦੀ ਗੱਡੀ,  ਕਾਹਨੂੰ ਲੈ ’ਲਈਆਂ ਨੌਕਰ ਨਾਲ ਲਾਵਾਂ…  ਤੇਰੀਆ…

ਕੱਦ ਸਰੂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਵਰਗਾ ਤੁਰਦਾ ਨੀਵੀਆਂ ਪਾ ਕੇ…  ਨੀ ਬੜਾ ਮੋੜਿਆ ਨਈਓ ਮੁੜਦਾ,  ਵੇਖ ਲਿਆ ਸਮਝਾਂ ਕੇ…  ਸਈਓ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਰੱਖਣਾ ਪਿਆ,  ਰੱਖਣਾ ਪ…

ਤੇਰਾ ਹੋਵੇ ਸੁਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਸਾ,  ਤੀਆਂ ਨੂੰ ਲਵਾਉਣ ਵਾਲਿਆ… ਅੱਡੀਆਂ ਚੁੱਕ-ਚੁੱਕ ਵੇਂਹਦੀ ਨੂੰ,  ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਆਇਆ,  ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ੍…

ਜਿਹੜੇ ਪੱਤਣੋ ਪਾਣੀ ਅੱਜ ਲੰਘਣਾ,  ਫੇਰ ਨਾ ਲੰਘਣਾ ਭਲਕੇ…  ਬੇੜੀ ਦਾ ਪੂਰ,  ਤ੍ਰਿੰਜਣ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ…  ਫੇਰ ਨਾ ਬੈਠਣ ਰਲਕੇ,  ਨੱਚ ਕੇ ਵਿਖਾ ਮੇ…

ਡਾਕੇ— ਡਾਕੇ—ਡਾਕੇ  ਜਾਂਦੀ ਜੱਟੀ ਮੇਲੇ ਨੂੰ,  ਤੁਰਦੀ ਨਾਗਵਲ ਖਾ ਕੇ…  ਗੁੱਟ ਤੇ ਪਵਾਉਣੀ ਮੋਰਨੀ,  ਵਿੱਚ ਮੇਲੇ ਦੇ ਜਾ ਕੇ… ਆ ਵੇ ਡਾਕਟਰਾ, ਬਹਿ…

ਜਿੱਥੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਲੜਾਈ,  ਯਾਦ ਰੱਖੇ ਉਹੀ ਰਾਸਤੇ,  ਝੂਟਾ ਦੇ ਜਾ ਵੇ ਨਵਾਬੀ ਪੱਗ ਵਾਲਿਆ,  ਮੈਂ ਪੀਂਘ ਪਾਈ ਤੇਰੇ ਆਸਰੇ, ਕੱਦ ਸਰੂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਵਰਗ…

ਬਾਰੀ ਬਰਸੀ ਖੱਟਣ ਗਿਆ ਸੀ,  ਖੱਟ ਕੇ ਲਿਆਂਦਾ ਤਾਲਾ,   ਵੇ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਨਿੱਭ ਜਾਊਗੀ…  ਤੂੰ ਪੱਚੀਆਂ ਮੁਰੱਬਿਆ ਵਾਲਾ… ਬਾਰੀ ਬਰਸੀ ਖੱਟਣ ਗਿਆ ਸੀ…